Alkoholizm wywołuje poważne problemy zdrowotne oraz psychiczne, mające bezpośredni wpływ na życie osoby uzależnionej oraz jej bliskich. Zależność od etanolu sprawia, że osoba samotnie nie jest w stanie pokonać nałogu i rozpocząć nowego życia w trzeźwości. Pragnienie alkoholu sprawia, że uzależniony szybko rezygnuje z motywacji do życia bez alkoholu, a nieprzyjemne objawy zespołu odstawiennego dodatkowo zniechęcają go do abstynencji. Dlatego warto skorzystać z profesjonalnej pomocy i zainicjować leczenie. Jak leczyć alkoholizm?
Jak przebiega leczenie alkoholizmu? Jak leczyć alkoholizm?
Alkoholizm to postępująca choroba, która wynika z uzależnienia fizycznego i psychicznego od alkoholu. Aby uwolnić się od nałogu, należy zrozumieć istotę problemu oraz zwrócić się o profesjonalną pomoc. Podjęcie tego pierwszego kroku jest kluczowe, ponieważ osoby uzależnione często zaprzeczają istnieniu swojego problemu, nie traktują go jako choroby i są przekonane, że w każdej chwili mogą przestać pić. Jedynie samodzielne próby trzeźwienia, którym towarzyszą objawy zespołu abstynencyjnego, często uświadamiają im, że nie są w stanie pokonać nałogu wyłącznie siłą woli. Jak przebiega leczenie alkoholizmu?
Zaleca się poszukiwanie pomocy w poradniach leczenia uzależnień. Spotkanie ze specjalistą pozwala ocenić nasilenie problemu i dobrać odpowiednie kroki terapeutyczne. Ważne jest, aby zrozumieć źródło problemu oraz stopień zaawansowania uzależnienia, a także rozpoznanie typu osobowości pacjenta i ogólnego stanu jego zdrowia psychicznego i fizycznego (alkoholizm często współwystępuje z depresjami, nerwicami lub innymi zaburzeniami psychicznymi). Gdy problemem staje się alkoholizm, terapia zazwyczaj wymaga wielu miesięcy pracy nad nowymi nawykami i ich utrwaleniem.
Leczenie alkoholizmu może przyjąć następujące formy:
- terapii wykonywanej w trybie ambulatoryjnym w poradnii leczenia uzależnień,
- terapii w dziennym oddziale odwykowym (w szpitalu lub ośrodku leczenia uzależnień),
- terapii w całodobowym ośrodku.
Leczenie w zamkniętym ośrodku jest zazwyczaj najbardziej efektywne, ze względu na intensywność oraz całkowite skupienie się na walce z uzależnieniem podczas trwania turnusu terapeutycznego. Ośrodki odwykowe zazwyczaj rozpoczynają terapię od detoksykacji. Proces ten polega na oczyszczeniu organizmu z toksycznych substancji, które powstały w wyniku rozkładu dużych ilości alkoholu. W trakcie detoksu regularnie przeprowadzane są badania krwi pacjenta. Specjaliści mogą zalecić uzupełnienie cennych składników, które zostały wypłukane z organizmu w czasie długotrwałego spożywania alkoholu (elektrolity, witamina B1, magnez, potas i inne minerały). Detoksykacja zapewnia bezpieczne przerwanie ciągu alkoholowego oraz złagodzenie najcięższych objawów zespołu abstynencyjnego. Często lekarze wspierają pacjentów, podając im środki uspokajające, nasenne lub przeciwbólowe.
Następnym etapem jest terapia podstawowa. Plany terapeutyczne zazwyczaj są dostosowywane do indywidualnych potrzeb każdego Pacjenta. Wszelkie metody leczenia, stosowane zarówno w poradniach, jak i na oddziałach dziennych czy zamkniętych placówkach zajmujących się uzależnieniami, są oparte na podobnych zasadach. Jak wygląda terapia alkoholizmu na tym etapie?
Kluczowe jest zrozumienie, jakie mechanizmy rządzą uzależnieniem. W trakcie sesji z terapeutami oraz konsultacji psychologicznych, pacjenci starają się odkryć źródło swoich problemów i uczą się identyfikować oraz nazywać emocje, które wywołują chęć picia. Dzięki temu alkoholicy zdają sobie sprawę, co próbują stłumić, sięgając po używki. Sesje mają formę indywidualnych spotkań oraz terapii grupowej. Dyskusje z terapeutą i innymi osobami uzależnionymi są wzbogacane o warsztaty. Zajęcia te mogą obejmować różne ćwiczenia, pisanie oraz omawianie tekstów na wcześniej określone temat, a także wypełnianie testów czy oglądanie materiałów edukacyjnych.
Celem psychoterapii jest wykazanie negatywnych efektów spożywania alkoholu oraz nauka strategii i zachowań, które są niezbędne do przetrwania w walce z głodem alkoholowym. Pacjenci poznają sprawdzone metody zapobiegania nawrotom picia oraz ćwiczą umiejętności asertywności. Uczą się organizować swój wolny czas w taki sposób, aby nowe, interesujące aktywności odciągały ich myśli od alkoholu i wypełniały pustkę, często towarzyszącą odstawieniu trunków. Również istotne jest nauka korzystania z pomocy w trudnych momentach. Terapia grupowa sprzyja rozwijaniu umiejętności społecznych, uczy proszenia o wsparcie oraz budowania zdrowych relacji z bliskimi.
Podstawowa terapia zmienia wzorce myślenia i zachowania, umożliwiając szybkie rozpoznawanie strachu, lęku, stresu, zdenerwowania oraz innych negatywnych emocji. Leczenie alkoholizmu w ośrodku uczy technik, które będą przydatne w późniejszej walce z głodem alkoholowym i pokusami (np. propozycjami napojów na imprezach). Uzależnieni uczą się również, jak radzić sobie z problemami życiowymi bez potrzeby wspomagania się alkoholem.
Farmakologiczne terapie w alkoholizmie
Leki są najczęściej stosowane w celu leczenia objawów odstawienia, które pojawiają się po zaprzestaniu picia alkoholu. Mogą to być preparaty przyjmowane doustnie lub dożylnie, mające na celu nawodnienie ciała, dostarczanie witaminy B1 oraz benzodiazepin, które działają uspokajająco, przeciwlękowo, a także przeciwdrgawkowo i nasennie. Czasami korzysta się również z innych medykamentów, które zazwyczaj są stosowane równolegle z terapią psychologiczną.
Mowa tu o implantach podskórnych oraz tabletkach zawierających dysulfiram. Ich zażycie po spożyciu alkoholu prowadzi do nieprzyjemnych reakcji. W terapii alkoholizmu używane są też leki, które zmniejszają działanie euforyzujące alkoholu oraz redukują pragnienie jego spożywania.
Przymusowe leczenie alkoholizmu. Leczenie uzależnienia od alkoholu, alkoholizm leczenie.
Zdesperowane rodziny często zastanawiają się, jak pomóc osobie uzależnionej od alkoholu, która nie chce podjąć leczenia. W szczególnych przypadkach w Polsce istnieje możliwość przymusowego leczenia alkoholików. Gminne komisje do spraw uzależnień przyjmują wnioski o skierowanie na przymusowy detoks.
Zgodnie z ustawą dotyczącą wychowania w trzeźwości i przeciwdziałania alkoholizmowi, bliscy osoby uzależnionej powinni zebrać dokumenty potwierdzające, że picie przez nią alkoholu:
- wpływa negatywnie na funkcjonowanie rodziny,
- ma szkodliwy wpływ na małoletnich,
- prowadzi do zaniedbywania obowiązków zawodowych,
- często zakłóca porządek publiczny.
Jeżeli osoba uzależniona odmówi dobrowolnego poddania się terapii, komisja wysyła ją na obowiązkowe badanie do biegłego sądowego. Po analizie opinii biegłego, sąd rejonowy może zadecydować o przymusowym leczeniu uzależnionego. Taki proces może trwać maksymalnie 2 lata i odbywa się w zamkniętym ośrodku.
Wniosek można złożyć nie tylko przez partnerów czy dorosłe dzieci osoby uzależnionej, ale również przez pracowników MOPS-u lub dalszych krewnych, którzy dostrzegają potrzebę wsparcia w rodzinie uzależnionego.
Niestety, procedura przymusowego leczenia alkoholika jest skomplikowana, a po wydaniu wyroku występuje często długi czas oczekiwania na miejsce w publicznym ośrodku, co może zająć wiele miesięcy.
Leczenie alkoholizmu – co dalej?
Terapia uzależnienia od alkoholu może być skuteczna i zachęcić osobę do życia w trzeźwości, jednak kluczowe jest przestrzeganie zasad stworzonych dla tych, którzy wracają do zdrowia.
Osoba po terapii powinna koniecznie:
- odmawiać, gdy ktoś oferuje jej alkohol – powiedzenie „nie piję” (bez dodatkowych tłumaczeń) to najlepsze podejście rekomendowane przez trenerów asertywności,
- informować swoją rodzinę oraz otoczenie o problemie z alkoholem,
- unikać kupowania alkoholu (nawet na prezenty), usunąć go z domu oraz nie serwować alkoholu podczas rodzinnych czy towarzyskich spotkań,
- wystrzegać się ludzi i miejsc, które przywołują skojarzenia z nałogiem (przyjaciół „od kieliszka”, ulubionych pubów),
- w miarę możliwości unikać odwiedzania lokali serwujących alkohol,
- stronić od osób będących pod wpływem alkoholu,
- koncentrować się na nawiązywaniu relacji z osobami, które wspierają go w walce z uzależnieniem,
- rezygnować z kosmetyków, słodyczy czy deserów zawierających alkohol (może to wywołać niekontrolowany głód alkoholowy na widok alkoholu),
- poinformować lekarza o swojej abstynencji, by ten mógł zaproponować leki bez alkoholu,
- dbać o odpowiednie nawodnienie organizmu,
- brać udział w mityngach oraz grupach wsparcia oraz korzystać z pomocy grup abstynenckich.
Osoba po terapii musi zdawać sobie sprawę, że alkoholizm jest przewlekłą chorobą i powinna strzec się nadmiernego optymizmu, ponieważ często prowadzi to do osłabienia samodyscypliny i powrotu do nałogu.